İdil Türkmenoğlu | İK Blog Yazıları

Facebook, twitter, instagram, pinterest ve bunlar gibi yüzlercesinin, sosyal medyanın, hayatımızı nasıl değiştirdiğini, gündelik işlerin içine nasıl da girdiğini, onlardan nasıl da kopamadığımızı bir daha söylemeye gerek yok.

Organizasyon için aylarca uğraşıp, binlerce Türk Lirası ayırıp bir etkinlik düzenliyor, yine de istediğiniz etkiyi yaratamıyor olabilirsiniz. Hatta şikayet alıyor, sürekli eleştiriliyor olabilirsiniz.

Ne yaptığınız kadar, nasıl yaptığınız da önemlidir. Çalışanı şaşırtan, kalbine dokunan, canlandıran organizasyonlar manen daha fazlasını (aslında madden de daha azını) gerektirir.

Düşüncelerin bedende bir takım sonuçlar yarattığı kesin olarak biliniyor. Bu nedenle, Doğu felsefesinin ana kaynağı olan "pozitif (olumlu) düşünce"ye günümüzde Batı tıbbı, spor camiası, eğitimcileri ve tabii ki iş dünyası büyük ilgi gösteriyor.

İstanbul'daki bir üniversitenin Halkla İlişkiler bölümünün yeni mezunundan uzunca bir e-posta mesajı aldım. İş arama sürecinde kendinin ve arkadaşlarının yaşadığı sıkıntılardan bahsediyordu.

"O gün kıyafeti uygun olmadığı için mülakata gelmek istemeyen adaylar da tanıdım, hızmasını çıkartmasını istediğim için iş teklifini kabul etmeyenleri de..."

Bazı pek kurumsal şirketlerde, pek kurumsal kurallar vardır. Dokunanı yakar. Yıkmak bir tür günahtır. Örneğin, eğer bir çalışan işten kendi isteği ile ayrıldıysa, zinhar geri alınamaz. Bugün birçok büyük kurum, burada geri adım attı...

Tek kanatla uçulmaz. Toplumda kadınsız değişim ve gelişim olmaz. Hepimiz biliyoruz. Bu konuda çaba sarfediyoruz. Ama acaba bu yolda, iç iletişimde gözden kaçırdıklarımız var mı?

Mevlana'nın yazdığı "Kardeşim sen düşünceden ibaretsin / Geriye kalan et ve kemiksin / Gül düşünürsün gülistan olursun / Diken düşünürsün dikenlik olursun"...