Özgeçmiş yazmak kariyerinin hangi aşamasında olursa olsun, hemen hemen bütün profesyonellerin büyük sıkıntı duydukları konulardan biri. Peki insanın kendisine ait bilgileri bir kağıda dökmesi neden bu kadar zor?
Amerika'da ülke genelinde yapılan bir araştırmaya göre, iş başvurularında adayların yüzde 70'i özgeçmişlerini hazırlarken yalan söylüyor veya gerçekleri çarpıtıyor.
CV'yi parlatın cilalayın cillop gibi olsun öyle iş başvurusu yapın diyoruz diye bazı yanlış anlaşılmalar da olmuyor değil. Mesela kaş yaparken göz çıkarılabilir, ufak bir botox yaptırma hevesiyle başlayıp aşağıdaki gibi bir faciayla sonuçlanabilir.
Gerek işe alımda gerekse yükseltme için yapılacak mülakatlarda olsun, bu soru neredeyse en yaygın karşılaşılan soru olup, mülakat görüşmelerinin değişmeyen ilk giriş aşamasıdır.
İş görüşmeleri hakkında ne düşünüyorsunuz? Zor, stresli ve heyecanlı bir süreç öyle değil mi? Hayatımın bazı bölümlerinde "iş arayan" pozisyonunda oldum. İlginç deneyimlerim oldu.
İş arayan kişi için mülakata davet edilmek işe alınma yolunda önemli bir basamağı geçmektir. Sonrasında gelen mülakat sürecindeki adayın başarısında ise birçok faktör vardır.
Da Vinci, şu anda iş görüşmesine gitse ona bin kusur bulurlardı, 5 sınava sokar sonunda hayatta başarılar diyerek elerlerdi veya güzel sanatlara girmek için özel yetenek sınavından geçemezdi veyahut hadi girdi okudu mezun oldu diyelim, iş bulamazdı.
Aslında 4 yıllık lisansını bitirmiş olan herkes insan kaynaklarında işe başlayabilir. Ama o işi sürdürebilmeniz için bu eğitim yeterli değildir. İnsan kaynaklarının hangi süreçlerinde uzmanlaşmak istediğinize net olarak karar vermeniz gerekir.
İnsanların özgeçmişlerinde yazan, etiketli firmalar ve parlak ünvanlar elbette saygı duyulacak ve takdir edilecek hususlardır ancak bu kişinin başlı başına ilk evvela kişi olarak sonra bir çalışan olarak başarılı olduğunu göstermez.
Üniversitesi olmayan il neredeyse kalmadı. Peki, üniversite sayısındaki bu artış beraberinde neyi getirdi? 2000 yılında üniversite mezunu işsiz sayısının genel toplam içindeki oranı %9,5 iken bu oran 2011'de %18'e ulaşarak neredeyse ikiye katlandı.
Dünya Ekonomik Forumu ve Boston Consulting Grup'un hazırladığı "Eğitim İçin Yeni Vizyon" (2015) Raporuna bakıldığında; öncelikle bu becerilerin üç başlık altında toplandığı görülüyor.
Yeni çağın trendi duygusal olmaktan korkmayan "KARİZMATİK İK ve LİDER"leridir. İşini iyi yapan/yapmak isteyen her yönetici, etrafındaki çalışanlara, çevresindeki insanlara duyarlı davranmalıdır.
Beynimiz iş ile özel yaşamı, kurumlar ile bireyleri ve bunun gibi pek çok kavramı ayırma ve kendine has bir "teklik" içerisinde değerlendirme eğilimindedir.
Bilim ve teknolojideki gelişmeler, insan yönetimi üzerine pozitif gelişmeler ilerledikçe, iş gücünde farklı sektörlere ve iş kollarına hitap eden makineler iş süreçlerinin bir parçası olmakla kalmayıp insan kaynağının yardımcısı oldu.
